به قلم بابک طهماسبی هنوز چند سال بیشتر از زمانی که محمد علی آبادی سرپرست وزارت نفت وقت در اوپک پشت تریبون رفت و از روی متن فنگلیشی پیام ایران را با لهجه ای مضحک قرائت کرد و رسانه های دنیا با تصاویری که از پشت سر ایشان و متن تایپ شده ی […]

    •  

     

    به قلم بابک طهماسبی

    هنوز چند سال بیشتر از زمانی

    که محمد علی آبادی سرپرست وزارت نفت وقت در اوپک پشت تریبون رفت و از روی متن فنگلیشی پیام ایران را با لهجه ای مضحک قرائت کرد و رسانه های دنیا با تصاویری که از پشت سر ایشان و متن تایپ شده ی فنگلیشی منتشر کردند با تمام وجود به نفت ایران و صنعتی که برای ملی شدنش خون ها بر زمین ریخته شده بود خندیدند…!نمی گذرد

    امروز البته “همیشه دلواپسان جنگ ندیده”که آن روزها صم بکم  نشسته بودند با قلم های بدون تعهد و لاقید خود بر مردی می تازند که در ۴سال گذشته عظمت و اعتبار گذشته را به صنعت نفت ایران بازگرداند

     

    بیژن نامدار زنگنه مردی که در دوران جنگ و جهاد هم رشادت های فراوان از خود بروز داد این روزها آماج حملات تندروها و دلواپسانی ست که با رفتار خود با تمام وجود فریاد می زنند: اینجا جهان سوم است اگر می خواهی خانه ات آباد شود…مملکتت را خراب کن!

    و اگر میخواهی مملکتت را آباد کنی خانه ات را…

    جنگ بود. زنگنه وزیر جهاد بود. بدون سنگرها سنگر می‌ساختند. والفجر ۸ بود. عملیات آزادسازی فاو. زنگنه مستقیما بر ساخت پل بعثت نظارت داشت. پلی که هم باعث تسخیر فاو شد، هم اگر ساخته نشده بود پس از بازگشت، تلفات نیروهای ایرانی گسترده می‌شد. غلامرضا صحرائیان، قائم مقام اسبق وزارت جهاد کشاورزی،سال ها پیش در مراسم تجلیل از زنگنه گفت: «بنیان گذاشتن ستاد پشتیبانی جنگ، تشکیل بیش از ۴۰ گردان مهندسی و پشتیبانی و نیز مرکز تحقیقات، آن هم در شرایط تحریم از جمله اقدامات اساسی بیژن زنگنه بود، اما نقش وی در دفاع مقدس مغفول مانده است.» جهاد آن روز هم در خط مقدم بود هم در پروژه‌های کشاورزی و عمرانی. هم برای آسایش مردم کار می‌کرد. هم برای امنیت مردم می‌جنگید. زنگنه پنج سال و از سال ۶۲ تا ۶۷ وزیر جهاد سازندگی بود. اگر جنگ‌ندیده‌ها بر زنگنه بتازند شاید بتوان به حساب تغافل‌شان گذاشت اما…

     

    زنگنه در دوران وزارت نیرو / دیگر جدول خاموشی نداشتیم

     

    زنگنه ۹ سال و از سال ۶۷ تا ۷۶ وزیر نیرو بود. نوجوان بودیم. هر روز صفحه روزنامه اطلاعات را باز می‌کردیم تا جدول خاموشی‌ها را ببینیم. برق نداشتن، جزئی از زندگی روزمره‌مان شده بود. جنگ تمام شده بود اما مشکلاتش همچنان ادامه داشت. زنگنه که وزیر نیرو شد مپنا را تشکیل داد. شرکتی که نیروگاه‌ساز شد. وزارتش در نیرو که تمام شد دیگر جدول خاموشی در روزنامه چاپ

    نمی‌شد. کیست که به دوره وزارت نیرو در دوره سازندگی برسد و سدسازی‌ها را به یاد نیاورد. دوره زنگنه در نیرو، دوره پرآب و روشنی بود.

    افسوس ما فراموشکار شده‌ایم؟!

     

    “نفت قبل از زنگنه- نفت بعد از زنگنه”

     

    سال ۷۶ به نفت رسید. پنج فاز پارس جنوبی، بطور کامل افتتاح شد و عملیات اجرایی پنج فاز دیگر به پیشرفت خوبی رسید. نیاز به ارقام نیست تنها اگر گفته شود در دوره هشت ساله پس از زنگنه، هیچ فازی از فازهای پارس جنوبی به طور کامل افتتاح نشد. اولین و مهترین قرارداد صادرات گاز ایران در سال ۱۳۸۰، اجرایی شد. شرکت‌های درجه یک خارجی آمدند و با پول خودشان میادین نفتی را توسعه دادند. از سیری و دارخوین گرفته تا سروش و نوروز. ظرفیت تولید نفت ایران به حدود ۴ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه رسید. امروز حتی اگر تحریم‌ها هم نباشند ظرفیت تولید نفت ایران به حدود ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه کاهش یافته است. زنگنه با قراردادهای بیع متقابل، سرمایه‌های خارجی را جذب کرد. گروهی هم که آن روز سینه چاک این قراردادها شده بودند، سال گذشته در مقابل نوعی از قراردادهای مشارکت در تولید سکوت کردند. گویا زمانه عوض شده بود و زمان هم.

     

    قراردادهای «بین» و کرسنت پاسخ‌های رسمی گرفتند

     

    در روزهای گذشته رسانه‌های مخالف زنگنه، گزارش‌هایی درباره وزارت هشت‌ساله زنگنه بر نفت منتشر کردند. در یکی نوشتند:‌ «طی سال‌های ۸۳ تا ۸۴ و در وزارت آقای زنگنه به منظور تغییر ساختار شرکت ملی نفت ایران، تمام اطلاعات صنعت نفت ایران در اختیار یک شرکت صهیونیستی بنام «بین» ایتالیا قرار گرفت.» و در دیگری گزارش دادند:‌ «کرسنت را از یاد نبرده‌ایم.» قرارداد صادرات گاز ایران به امارات، به کرسنت شهره است. اخبار ماجرای استات اویل هم دوباره تکرار شد. ماجرایی که زنگنه برای روشن شدن ابعاد آن، تیم کارشناسی به نروژ فرستاد و با نهادهای نظارتی همکاری کامل کرد تا کمیسیون انرژی وقت مجلس، به نتیجه رسید.در همان زمان دفتر زنگنه درباره قرارداد «بین» با انتشار جوابیه‌ای، در اختیار قراردادن اطلاعات صنعت نفت به یک شرکت اسرائیلی را رد کرد و عباس خنیفر، به عنوان یک مقام رسمی دولت دهم به سایت رسمی وزارت نفت گفت: «قرارداد اصلاح ساختار شرکت ملی نفت ایران که با شرکت «بین» کمپانی ایتالیا منعقد شد یکی از سالم‌ترین و شفاف‌ترین قراردادهای این شرکت است.» موضع غلام‌حسین‌نوذری وزیر نفت دولت احمدی‌نژاد هم درباره قرارداد کرسنت، جالب و مهم بود:‌ «شاید نقدهایی بر قرارداد کرسنت وارد باشد اما از آن زمانی که عده‌ای این قرارداد را نقد کردند و برای این قرارداد مشکلاتی به وجود آمد؛ به طوری که اکنون هم به داوری ارجاع شده است بیش از ٧ سال می‌گذرد و در این مدت سهم گاز ایران در میدان مشترک سلمان با امارات در حال سوختن است. اکنون برخی از تأسیساتی که برای آن مجموعه در نظر گرفته شده بود آسیب دیده‌اند. امروز، سوال نمی‌شود که چرا ما هفت سال گاز نفروختیم، فقط سوال می‌شود که چرا آن قرارداد امضاء شد. طبق قرارداد کرسنت در زمان صادرات گاز به امارات یا حتی بعد از آن تغییر قیمت گاز قابل مذاکره بود.»

     

    حمایت دو وزیر نفت از زنگنه در۴سال قبل

     

    حضور ۴سال قبل زنگنه، نفتی‌ها را دوباره دور هم جمع کرد. وزیری هامانه، اولین وزیر نفت بعد از زنگنه، از او حمایت جدی کرد: «انتخاب وی انتخاب بجا و شایسته‌ای است و از فردای روزی که ایشان رای اعتماد گرفتند می‌توان شاهد حضور فعال ایشان در وزارت نفت، بازسازی وزارتخانه، جمع کردن نیروهای دفع‌شده، ساماندهی نیروی انسانی و استفاده از امکانات صنعت نفت بود. در این صورت اتلاف‌ وقت نخواهیم داشت». غلامحسین نوذری، وزیر دوم کابینه نهم موضعی صریح گرفت:‌ «با توجه به شناختی که از صنعت نفت و شرایط کنونی کشور در سطح بین‌الملل دارم حضور مهندس زنگنه در وزارت نفت را مثبت و مفید می‌دانم.» این دو وزیر کابینه نهم یک هفته قبل از رای اعتماد به کمیسیون انرژی رفتند تا حمایتشان از زنگنه را به مجلسی‌ها نشان دهند. آیا وزیر سوم کابینه احمدی‌نژاد، این حمایت‌ها را دیده است؟ یا همچنان خواستار عذرخواهی است!

     

    زنگنه، تنها وزیری که سند رسمی پاکدستی گرفت

     

    زنگنه سال ۸۴، وقتی پشت تریبون مراسم تجلیلش ایستاد از روزهای سخت و فراموش‌نشدنی جنگ گفت، اما حرف‌هایش را با روزهای خوش پیروزی تمام کرد: «خسته نشده‌ام و قصد بازنشسته شدن را هم ندارم.» انگار شیخ‌الوزراء هشت سال پیش امروز را می‌دید: «از نوجوانی به عشق سربلندی ایران درس خواندم و کار کردم و بعد اعتلای اسلام به این احساس اضافه شد. اگر دل انسان پرشور و عاشق فداکاری باشد می‌تواند هم‌چنان فعال باشد.» زنگنه که کارشناسی ارشد عمران دارد آن روزها در رابطه با انتخاب رشته‌ تحصیلی خود جمله جالبی گفت: «رشته‌ مهندسی راه و ساختمان را انتخاب کردم تا یک روز هم کارمند دولت نباشم. در عین حال پدرم در شرکت ملی نفت بود و می‌خواست که من مهندسی نفت بخوانم.» او حالا بعد از ۲۲ سال وزارت و هشت سال دوری از کار دولتی، باید به دولت برگردد. آن هم به خواست رئیس‌جمهور تدبیر و امید. او تا روز آخری که در دولت بود صندلی دانشگاهی‌اش را حفظ کرد و پرونده پرسنلی‌اش را به دولت منتقل نکرد. او تنها وزیری است که از رئیس قوه قضاییه سند رسمی پاک دستی دریافت کرده است. زنگنه جنگید، زنگنه در نیرو درخشید، زنگنه باز هم در نفت می‌ماند

     

    امروز کشور در دورانی حساس است که حضور نیروهایی معتبر و حساس را در کابینه دولت می طلبد

    امروز این مملکت و نفت است که به زنگنه نیاز دارد

    به صداقت؛تجربه؛دانش و ایران دوستی بیژن زنگنه نیاز دارد

    دکتر روحانی رییس جمهور نشان داده است که محبوبیت و صلح طلبی خاتمی و سیاست و صبوری هاشمی را یکجا دارد و بعید است که مردی در قامت و صلابت بیژن زنگنه را که این روزها از بی مهری ها و کم لطفی بعضی ها…خسته و دلزده است را از دست بدهد

    و اما سختی با وزیر محبوب نفت:..

     

    مهندس بیژن زنگنه امروز باز موسم فتح فاو اما در سنگری دیگر است برای سربلندی ایران و شادکامی مردم  ایران در صحنه بمان و بار دیگر پلی برای موفقیت ایران و ایرانی بساز

    وعده ی ما تا ١۴٠٠ اینبار با ژنرال زنگنه

     

    ١١مرداد٩۶/اهواز نو

    بابک طهماسبی